یاران چه غریبانه 

                                        یاران چه غریبانه،رفتند از این خانه                                                        
                                           هم سوخته شمع ما،هم سوخته پروانه

بشکسته سبوهامان،خون است به دل هامان                              
                                           فریاد و فغان دارد، دردى کش میخانه

هر سوى گذر کردم، هر کوى‌نظر کردم                                           
                                            خاکستر و خون دیدم ویرانه به ویرانه

افتاده سرى سویى،گلگون شده گیسویى                                            
                                             دیگر نبود دستى تا موى کند شانه

 ای وای که یارانم،گل های بهارانم                              
                        رفتند از این خانه،رفتند غریبانه